El Bileği Kırıkları – Distal Radius-Ulna Kırıkları

El Bileği Kırıkları özellikle  Distal Radius uç Kırıkları vücudun en sık kırılan bölgelerinden birisidir.

Kırık sonrası post-travmatik dejeneratif artrit görülme oranı çok yüksek olduğu için eklem yüzünün anatomik redüksiyonu (kemiğin kırık uçlarının düzgün bir şekilde sabitlenmesi ve düzgünce kaynamasıdır) çok önemlidir.

♦Colles Kırığı:

• 1814 yılında Abraham Colles tarafından tanımlanmış olup, radius distalinin dorsale açılanma ve kısalık gösteren kırığıdır.
• El bileği hiperekstansiyonda iken elin palmar yüzü üzerine düşme sonucu oluşur.
• Distal kısım dorsale, proksimal kısım volere yer değiştirmiştir. Bu görüntüye “çatal sırtı deformitesi” denilmektedir.
• Stabil kırıklarda kapalı redüksiyon ve atel yeterli olabilmekteyken anstabil kırıklarda eksternal veya internal fiksasyon kullanılır.

• Klasik olarak radius distal uç kırığı olan hastalarda el bileğinde ağrı, şişlik, deformite vardır.
• İleri derecede deplasman varsa, median sinirde ve elin doşalımında bozukluk ortaya çıkabilir.
• En iyi tedaviden sonra bile colles sonrası hastada, radiokarpal ve radioulnar eklem sertliği, median sinir paralizisi, karpal tünel sendromu ortaya çıkabilir.
• Ayrıca nonunion, malunion (kırılmış kemik uçlarının birbirine kusurlu kaynaması ; kötü kaynaması) , refleks sempatik distrofi, posttravmatik dejeneratif artrit de kırık sonrası karşılaşılabilen komplikasyonlardandır.

♦Smith Kırığı (Ters Colles):

• Radius distalinin volare (El ayası) açılanma ve kısalık gösteren kırığıdır.
• Dirsek ekstansiyonda, el bileği fleksiyonda iken veya ön kol supinasyonda, el bileği dorsal fleksiyonda iken düşme veya direkt travma ile kırık oluşur.
• Distal parça volar kısıma, proksimal parça dorsal kısıma doğru yer değiştirmiştir. Bu görüntüye “bahçivan bıçağı deformitesi” denilmektedir.
• Tedavi colles krıığındaki gibidir.

♦Barton Kırığı:

• Radius alt uç eklem yüzünün intra artiküler kırığıdır. Eklemi ilgilendiren küçük kemik parçasının kopması ve karpal kemiklerin disloke olmasıdır.
• 1838 yılında Barton tarafından tarif edilmiş ve bu adı almıştır.
• Volar ve dorsal olarak ikiye ayrılmakta; Dorsa barton kırığında, radius alt uç eklem yüzünün dorsal kenar kırığı ve posterior radyokarpal çıkık olabiliyorken Volar barton kırığında, radius alt uç eklem kenar kırığı ve volare radyokarpal çıkık vardır.
• Barton kırığı daha çok dirsekte hiperekstansiyon, ön kolda supinasyon, el bileği dorsal fleksiyonda iken matekarp başları üzeri düşme veya direkt travma ile oluşur.
• Yine barton kırığına eşlik eden ligament yaralanmaları radyokarpal instabilite yaratmaktadır.
• Minimal hasarlı kırıklar kapalı redüksiyon ve atel ile tedavi edilebilmektedir.

♦Şoför Kırığı:

• Radius stiloid çıkıntı kırığıdır. Eklem içi bir kırıktır.
• Hutchinson’s kırığı  olarakta adlandırılır.
• Tedavisi genellikle konservatiftir.  Kırık parçası 3 mm’den fazla ayrılmışsa skafolunar ligamen lezyonu da söz konusudur.Bu durumda açık redüksiyon gerekebilir.

♦Skafolunate Dislokasyon:

• Scapholunate ligamenti scaphoid ve lunate’yi bağlayan bir intrensik ligamenttir. Yeri itibarıyla travmaya çok eğilimlidir.
• Daha çok elin tenar bölgesi üzerine düşme sonucu görülmektedir.
• El bileğinin radial tarafında ağrı ve şişlik olması  Skafolunate Dislokasyonunu düşündürebilir.
• Bilek hareketleri sırasında klik sesi duyulabilir.
• Tedavisinde atel ve gerekirse cerrahi uygulanmaktadır.

♦Bennett Kırığı:

• Birinci metakarpal basisinin (tabanı) ulnar tarafının intraartiküler kırığıdır.
• Redükte edilebilirse başparmağı içine alan kısa kol alçısı ile tespit edilebilir.
• Tespiti sağlanamayan kırıklarda genellikle açık redüksiyon internal fiksasyon tekniği kullanılmaktadır.

♦Boksör Kırığı:

• Genellikle yumruk atma sonucu, beşinci metakarpal başının volare açılanma gösterdiği kırıktır.
• Kırık sonrası beşinci parmak hareketlerimizde ağrı ve kısıtlanma belirtileri vardır.

♦Rolondo Kırığı:

• Birinci metakarpal basisinin (tabanı) I veya Y şeklinde kırılmasıdır.
• Ayrılmamış kırıklarda alçı tespit için yeterliyken, ayrılmış kırıklarda açık redüksiyon internal fiksasyon tekniği kullanılmaktadır.