• Ağrılı ark sendromu
• Supraspinatus sendromu
• Yüzücü omuzu
• Atıcı omuzu
• Subakromial sıkışma sendromu adlarıyla da bilinir.

#İmpingement sendromu “supraspinatus tendonu”, “subakromial bursa” ve “bisipital tendonun” humerus ile korakoakromial ark arasında sıkışması sonucu gelişir.

Humerus başı superioru içindeki yapılar

• Rotator manşet tendonları
• Biceps uzun başı
• Subakromiyal bursa
• Korokoakromiyal ligaman

#İmpingement sendromu “supraspinatus tendonu”, “subakromial bursa” ve “bisipital tendonun” humerus ile korakoakromial ark arasında sıkışması sonucu gelişir.

SINIFLANDIRMASI;

A-) PRİMER IMPINGEMENT

        RC’ın süperior yüzünün subacromial alanının  azalması nedeniyle çevredeki kemik ve yumuşak dokuyla aşındırılması sonucu olur.

    İmpingement sendromunu Hazırlayıcı faktörler;

•  Motor kontroldeki zayıflık
•  Anormal scapular hareket
• Humeral başın depresyon kaybı
• Glenohumeral destek noktasının azalması
•  RC zayıflığı
•  Omuzun normal süspansiyon mekanizmasının kaybı ve bursanın kalınlaşmasıdır.

    B-)SEKONDER IMPINGEMENT:

         Yaşlı ve genç kişilerde aktivite seviyesindeki   değişikliklerle beraber görülen bir durum olarar    açıklanmıştır. Sıklıkla tekrarlı ve zorlu overhead aktivitelerle oluşur ve glenohumeral instabilite seconder olarak gelişir.

Kassal dengesizlik ve impingementın patomekaniği

⇓

‘’ GİRD ‘’

⇓

(glenohumeral internal rotasyon defisit)

1. GLENOHUMERAL DENGESİZLİK

2.SKAPULATORASİK DENGESİZLİK

LEZYON NEDENLERİ

#TRAVMATİK

        İmpingement sendromunun önemli nedenlerinden biri bir travmadan çok tekrarlayan mikrotravmalardır,yani omzun aşırı kullanımıdır.

        

• Mikrotravmalar sonucu RC ve subakromiyal bursit inflamasyonu oluşur.
• Sıkışma ve inflamasyona bağlı ağrı oluşur.
• Ağrıya sekonder olarak refleks inhibisyon gelişir ve kaslarda güçsüzlük görülür.
• Atrofi oluşumuna bağlı instabilite görülür ve ayrıca tekrarlayan stresler omuzun statik ve dinamik stabilizörleri üzerine aşırı stres binmesi sonucu da glenohumeral bağlarda hafif bir instabilite oluşur.
• Mekanik veya anatomik:

          * Akromionun 1/3 anterior inferioru, rotator cuf’ın mekanik aşınmasına neden olabilir

          * Akromionun 3 tipi tanımlanmıştır.

• Tip 1 (düz): genellikle cuf yırtığına neden olmaz
• Tip 2 (eğimli): %30 cuf yırtığına neden olur
• Tip 3 (kanca): %70 cuf yırtığına neden olur

Korakoakromial veya akromioklavikular eklem impingement’ a neden olabilir

• Akromiyon tipi

• Tip 1:düz
• Tip2:kıvrık
• Tip3:çengel

Tip 3 akromiyonlularda rotator manşet yaralanmalarının daha sık görüldüğü bilinmektedir.

• Vasküler Nedenler:

1. Codman supraspinatus rüptürü’ nün meydana gelmesinde “kritik bir zon” dan bahsetmiştir.
2. Bu zon tendonun insersiosundan yaklaşık olarak 1 cm medialde lokalizedir.
3. Bu kritik zon oldukça avaskülerdir ve yaşlanma ile şiddeti artar.
4. Ratbun ve Macnab kol gövdenin yanında olduğu zaman kan damarlarının yeterince dolduğunu ve  kol abduksiyonda iken kritik zondaki biseps kasının intertuberküler bölgeye girişteki kısmında bu damarların humeral baş tarafından sıkıştırıldığını belirtmişlerdir.

• Dejeneratif Nedenler:

1.     Özellikle yaşlılığa bağlı oluşur.
2.      Subakromial eklemde dejeneratif değişiklik başlarsa osteofitler oluşur.
3.      Subakromiyal aralık daralır.
4.      İnflamasyon oluşur.

###Neer impingement sendromunu 3 evrede sınıflamıştır:

1. Ödem ve hemoraji
2. Fibrozis ve tendinit
3. Kemik ve tendon lezyonları

 

1. Evre

• Genellikle 25 yaşından küçük bireylerde meydana gelir, fakat kolunu baş seviyesi üzerinde aşırı kullananlarda veya sporcularda herhangi bir yaşta meydana gelebilir.
• Subakromial bursada meydana gelen değişiklikler; ödem ve hemorajdır.
• Sıkışma devam ederse rotator cuff’ın tendiniti, bursanın fibrozis ve kalınlaşması sonucu durum kronikleşir.
• Safha 1 impingement’ in göstergesi geri dönüşlü olmasıdır.
• Öncelikle ağrı, yorucu aktiviteyi takiben omuzda donuk bir ağrı gibi tarif edilir.
• Fiziksel bulgular:

1. Tuberositas major üzerindeki supraspinatus insersiosu’ nda palpasyon ile hassasiyet
2. Akromionun anterior kenarı boyunca palpasyon ile hassasiyet
3. 60-120 dereceler arası abduksiyonda ağrılı bir ark
4. 90º fleksiyonda direnç ile ağrıda artış

2. Evre

• Büyük olasılıkla tekrarlı kullanımdan kaynaklanır.
• Bu safhadaki bireyler 25-40 yaşlarındadır
• Rotator cuff ve bursada fibrozis ve kalınlaşma vardır.
• Bu patolojik safhanın göstergesi zamanla ve aktivite modifikasyonu ile sürecin geri dönüşünün mümkün olmasıdır.
• Semptomlar;

1. Ağrı rahatsızlığı,
2. Sıklıkla uyku ve işin etkilenmesi ve GYA’ nin etkilenmesinde artış olabilir

• Safha 2 safha 1’ in tüm fiziksel bulgularını içerir.
• Ek olarak:

1. Subakromial yüzeyde skar nedeni ile yumuşak doku krepitusunda önemli bir artış.
2. Akromionun altındaki skar dokusunun sıkışması ile elevasyonun yaklaşık 100º’ sinde tutmada bir hassasiyet
3. Pasif ve aktif range’ in her ikisinde de hafif limitasyon.

3. Evre

• Olgular 40 yaş üstüdür ve kronik impingementlidir.
• Kısmen gece olmak üzere ağrının periyodu uzamıştır.
• Zayıflık biraz rahatsızlık verebilir
• Erken safhada bulunan fiziksel bulgular sıklıkla vardır.
• “Özellikle tam kalınlıklı yırtıklar ile rotator cuff dejenerasyonu meydana gelir”, takiben;

1. Omuz hareketlerinde limitasyon, “aktif hareket pasif hareketten daha limitlidir.”
2. İnfraspinatus kasında atrofi.
3. Omuz abduksiyon ve eksternal rotasyonunda zayıflık.
4. Biseps kas tendonunun tutulumu ile yırtık veya dejeneratif değişiklikler.
5. “Akromioklavikular eklem hassasiyeti”, özellikle dejeneratif değişiklikler varsa.

KLİNİK BULGULAR

• Başüstü aktivitelerde ağrı
• Ağrılı kol,gece ağrısı
• Etkilenen kol üzerine yatamama
• AC eklemde ağrı
• Omuz lateralinde ağrı
• Aktif kol abd azalma
• İmpingement testleri(+)
• Krepitasyon
• Omuz flex+abd+int rot ağrı

AĞRI

• Kolun üst kısmının dış yan tarafında
• deltoidin yapışma yerinde
• humerus üst bölümünde
• periakromiyal bölgede hissedilir.
• Omuzun abd ve int rotasyon hareketi ile artar.
• Pasif hareketle daha az ağrı oluşur.
• Rc tendonunun palpasyonu ağrılıdır.

İmpingement sendromu kronikleştikçe

• Subakromiyal bursada reaktif inflamasyon gelişir.
• Subakromiyal bursa kalınlaşır.
• Bursadaki bu kalınlaşma sınırlı bir aralık olan subakromiyal bölgede daha fazla sıkışmaya yol açar.
• Tendon içindeki yıpranma progresif olarak gelişerek mikro yırtıklara ve inkomplet yırtıklara neden olur.
• Akromiyoklavikular eklem patolojik sürece katılır.
• Eklem alt yüzeylerinde osteofitik oluşumlar ve erezyonlar nedeni ile subakromiyal aralık daralır ve sıkışma daha da ilerler.

TEDAVİ EDİLMEZSE !!!!

İmpingement sendromundaki devamlılık

• Kronik bursite
• Parsiyel veya tam yırtıklara
• Adheziv kapsulıte  yol açabilir.

 

ÖZEL TESTLER

HAWKİNS TESTİ: (subacromial impingement) Hastanın kolu ve dirseği 90*fleksiyona getirilir, ve kol iç rotasyona zorlanır.

Neer testi: (subacromial impingement) :
Bir elle skapular rotasyon önlenirken,diğer elle hastanın kolu fleksiyon ve abduksiyon arasındaki bir açıda öne doğru elevasyona zorlanır ve böylece büyük tüberkül ile akromiyon arasındaki mesafe daralarak sıkışmaya neden olur.

SPEED TESTİ: (biceps)
Dirsek ekstansiyonda, önkol supinasyonda, omuz 90* fleksiyonda kola ekstansiyon yönünde direnç verilir.

 

YERGASON TESTİ: (biceps)
Hastanın dirseği ve kolu 90* fleksiyonda, önkolu pronasyondadır ve hastanın supinasyon hareketine karşı direnç verilir.

APPREHENSİON TESTİ: (ANT İNSTABİLİTE)
Dirsek 90* flex da, omuz 90* abd ve dış rotasyona getirilir hastanın kolu geriye doğru götürülür. Humerus başı glenoidal kaviteden çıkıyormu diye bakılır.

RELOCATİON TESTİ: (ANT İNSTABİLİTE):  Apprehension testinde instabilite problemi oluyorsa eklemi fikse edip kolu tekrar int rotasyona götürürüz. (gidiyormu, ağrı varmı)

SUPRASPİNATUS (JOBE’S EMPTY CAN-BOŞ TENEKE) : (zayıflık, rotatör manşet yırtığı, impingement) Hastadan omzunu 20*abduksiyon,30* horizantal abduksiyon ve tam iç rotasyondayken? dirence karşı elevasyona zorlaması istenir.

SCARF TESTİ:
kol horizontal adduksiyonda ve int rotasyonda iken kol gövdeye doğru zorlanır. (hasta aktif olarak şamar atar gibi hızlı bir şekilde eli karşı omuza atar). Ön bölgede ağrı var ise akromioklavikular dejenerasyon (seperasyon), arkada ağrı varsa posterior kapsül gerginliği ve aynı zamanda da bursadaki problemlerin belirleyici testidir.(bursa subdeltoidea, subakromialis).

ADSON TESTİ: (SKALEN İMPİNGEMENT) :Hasta oturur kol ext, abd, ext rotasyona getirilir, radial nabız palpe edilir. Hasta derin bir nefes alarak 30 sn nefesini tutar, nabızda azalma yada kesilme olursa test pozitiftir. 

HİPERABDÜKSİYON TESTİ: (PEKTORALİS MİNÖR İMPİNGEMENT) adson testi kolu 90* den fazla abduksiyona getirerek tekrar edilir.